هدف قیام ابی عبدالله علیه السلام چه بود ؟
یکی از مهم ترین و شاید اصلی ترین هدف امام حسین (ع) برای قیام ، حفظ دین از نابودی و بقای اسلام و قرآن بود . هدفی که جز با شهادت ایشان میسر نمیشد.« ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیا سیوف خذینی » ، « اگر بقای دین پیامبر جز با شهادت من پایدار نمی ماند ، پس ای شمشیرها مرا فرا گیرید ».
امام حسین (ع) در بخشی از وصیت نامه خود به برادرش محمد حنفیه این چنین می فرماید : « انما خرجت لطلب الا صلاح فی امة جدی (ص)، ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدی و ابی علی بن ابیطالب » ، « همانا مقصود من از این حرکت ، اصلاح امت جدم و نجات دادن اجتماع از انحراف است . می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و روش من ، مانند روش جدم (ص) و پدرم علی بن ابیطالب (ع) است »
از بیانات امیرالمومنین (ع) است که می فرمایند : « قوام الشریعة الامر بالمعروف و النهی عن المنکر و اقامة الحدود » ، « قوام شریعت به امر به معروف و نهی از منکر و اقامه حدود الهی بستگی دارد » .
به عبارتی اگر این فریضه ترک گردد ، دین به مرور زمان ضعیف و پایه های شریعت سست می گردد.
از آنچه تاکنون گفته شد می توان به اهمیت والای امر به معروف و نهی از منکر در قیام امام حسین (ع) پی برد .
کدامین معروف و کدامین منکر است که فرزند رسول الله (ص) با امر و نهی آن می خواهد دین را از نابودی حفظ کند ؟
چه معروفی بالاتر از قیام بر علیه حکومت فاسد و ستمکار یزید ؟
و چه منکری پست تر از حکومت فاسد و ستمکار یزید ؟
نماز ، بالاترین نماد امر به معروف و نهی از منکر و ستون خیمه دین .
« و اقم الصلوة ان الصلاة کنهی عن الفحشا و المنکر و لذکر الله اکبر »
« نماز به پادار ، بدرستی که نماز انسان را از فحشا و منکرات باز می دارد و مهمترین و بزرگترین نتیجه نماز یاد خداست که منشا سعادت دنیا و آخرت است » نماز یک هنرنمایی الهی است که خداوند تمام ارزش ها را به نحوی در آن قرار داده است . و همانطور که از این آیه و روایت مشخص است ، نماز بالاترین معروف ها می باشد که اقامه آن انسان را از فحشا و منکرات باز می دارد .شاید یکی از زیباترین صحنه های ظهر عاشورا ، اقامه نماز جماعت از سوی ابی عبدالله و یارانش بود .نمازی که زهیر و سعید پیش روی امام ایستادند و خود را سپر قرار داده تا حملات دشمن را دفع کنند . پس از نمـاز سعید به زمین افتاد و به شهادت رسـید و چه بشارتی از حسین بن علی (ع) برای او بالاتر از اینکه زودتر از امام و مولای خود وارد بهشت می شود.
و اینست نماز ، که مقدس ترین رابطه میان خالق و مخلوق است ، پیوند آفریده بی آفریدگار .آری نماز برترین عبادت هاست که اگر در درگاه الهی پذیرفته شود همه عبادت های دیگر پذیرفته خواهد شد و اگر پذیرفته نگردد ، عبادت های دیگر قیمت واقعی ندارند.
نماز نهضت عاشورا
ستون دین پیامد عاشورا حفظ دین
بهترین عبادت ها زنده نگه داشتن فضیلت ها و ارزش ها
باز دارنده از فحشا و منکرات اصلاح جامعه و بازداری آن از فحشا ومنکرات
ثواب نماز جماعت
چه خوش است نمازها را به جماعت بخوانیم، دوستان تو این بخش من اهمیت، ثواب و آثار نماز جماعت رو براتون نوشتم. امیدوارم با خوندن این مطالب شما هم جزء نماز جماعت گزاران باشید. که به نظر من خیلی ثواب داره، و حتی با این کار میتونیم آخرتمون رو تضمین کنیم. خب بریم سراغ مطالب ارزشمندی در این مورد.
اهمیت نماز جماعت در روایات مختلف
پیامبر اکرم(ص) فرمودند: به خاطر انجام دادن هفت کار، جبرییل آرزو داشت کاش از فرزندان آدم(ع) بود، یکی از آن کارها، خواندن نماز با جماعت است.
ربیع بن خیثم با آن که فلج شده بود از نماز جماعت دست بر نمی داش، هر روز دست او را می گرفتند و او پای بر زمین می کشید و خود را به نماز جماعت می رساند. شخصی به او گفت: اگر در خانه نماز بخوانی بهتر است و بر تو حرجی نیست. ربیع گفت: هر کس صدای (حی علی صلاه) راشنید لازم است که اجابت کند، اگرچه در رفتن به زحمت بیفتد.
رسول خدا(ص) فرمودند: خدای متعال می فرماید: ای امت محمد در هر جا که هستید با گروهی از مردم به نماز جماعت مشغول شوید.
لقمان به فرزندش فرمود: پسرم نماز را به جماعت بخوان اگر چه روی نیزه باشد.
امام صادق(ع) فرمودند: نخستین جماعتی که برگزار شد، روزی بود که رسول خدا(ص) داشت نماز می خواند و علی بن ابی طالب امیر المومنین(ع) همراه آن حضرت بودند.
حسن صیغل از ابی عبد الله امام صادق(ع) از کمترین تعداد جماعت پرسش کرد، امام (ع) فرمود: یک مرد و زن و اگر کسی در مسجد حاضر نباشد، مومن به تنها جماعت است.زیرا زمانی که اذان و اقامه گفت، دوصف از فرشتگان در پشت سر او به نماز می ایستند، و اگر تنها اقامه گفت، یک صف از فرشتگان به او اقامه می کنند. و نیز پیامبر(ص) فرمود: مومن به تنهایی حجت و تنهایی جماعت است.
ثواب نماز جماعت در روایات
امام رضا(ع) فرمودند: نماز به صورت جماعت با فضیلت تر است.
محمد بن عماره می گوید: از حضرت امام رضا(ع) سوال کردم: مردی نماز را به تنهایی در مسجد کوفه می خواند، آیا فضیلت این نماز بیشتر است یا در جماعت شرکت کردن؟ حضرت فرمودند: نماز جماعت افضل است.
حضرت رسول(ص) فرمودند: یک نماز که به جماعت برگزار گردد، فضیلت دارد بر بیست و پنج نماز فرادی.
رسول اکرم(ص) فرمودند: هر که با پای خود به سوی مسجد برود به هر گامی که بر می دارد، هزار حسنه در نامه عملش می نویسند و هفتاد هزار درجه برایش عطا کنند و اگر بر این عمل باشد تا بمیرد حق تعالی هفتاد هزار ملک بر او موکل فرماید که در قبر او را عیادت کنند و در تنهایی قبر مونس او باشند و برای او استغفار نمایند تا از قبرش مبعوث شود.
امام صادق(ع) فرمودند: نماز جماعت فضیلت دارد بر نماز فرادی به بیست و سه درجه و بیست و پنج نماز محسوب می شود.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: جبرییل(ع) نزد من آمد و گفت: ای محمد یک تکبیر که مومن در نماز جماعت درک کند برایش بهتر است از هفتاد حج و هزار عمره مستحب.
امام رضا(ع) می فرمایند: فضیلت نماز جماعت بر نماز فرادی هر یک رکعت برابر با دو هزار رکعت است.
آثار نماز جماعت در روایات
امام رضا(ع) می فرمایند: کسی که سمت راست امام جماعت چهل روز نماز بخواند، وارد بهشت می شود.
امام صادق (ع) فرمود: هرکه پنج نماز شبانه روز را به جماعت خواند به او خوش گمان گمان باشید و گواهی اش را بپذیرید.
حضرت رسول (ص) می فرماید: کسی که بر نماز جماعت مداومت داشته باشد، غیبت او بر مسلمانان حرام و عدالتش ثابت است.
رسول خدا (ص) فرمود: هر کس نمازهای پنج گانه خود را به جماعت برگزار کند، خداوند به او پنج چیز عنایت می فرماید. 1_ تنگی معاش را از او دفع می کند. 2_ ضیق و فشار قبر را از او برمیدارد. 3_ روز قیامت نامه اعمال ش را به دست راستش می دهند. 4_ از صراط مثل برق می گذرد. 5_ بی حساب وارد بهشت می شود.
حضرت رسول (ص) فرمودند: کسی که نماز خود را با جماعت و تکبیر اول نماز، چهل روز انجام دهد، خداوند دو برائت را برای او مقرر می سازد. 1_ برائت از آتش دوزخ. 2_ برائت از نفاق.
رسول خدا (ص) فرمودند: هر که وضوی کامل و نیک بگیرد و سپس به نماز جماعت رو نهد، خدای تعالی به ازای هر گامی که می گذارد برای او یک حسنه می نویسد و یک گناه او را می پوشاند.
پیامبر اسلام (ص) فرمودند: هر که مراغبت و مواظبت در حضور نماز جماعت کند، همانند برق درخشنده از صراط با دسته اول سابقین در اسلام می گذرد، در حالی که صورتش از ماه شب چهاردهم نورانی تر باشد و به عوض هر روز و شبی که در نماز جماعت مراقبت کند، ثواب شهید دارد.
رسول اکرم (ص) فرمودند: جبرییل و هفتاد هزار فرشته دیگر نزد من آمدند و گفتند: ای محمد هر که دوست دار نماز جماعت باشد، خدای متعال و ملائکه دوست دار او گردند.
از چیزهایی که رسول گرامی اسلام (ص) درباره آن به علی (ع) وصیت کرد: یا علی سه چیز موجب رفعت درجه است:کامل گرفتن وضو در هوای سرد، انتظار نماز بعد از هر نماز، و رفتن در روز و شب به طرف نماز جماعت.
و در آخر این بحث میگوییم که:
نماز جماعت فرمان خداوند صبحان است.
نماز جماعت سنت رسول خدا (ص) و ائمه اطهار است.
نماز جماعت باقیات الصالحات است.
نماز جماعت معراج نماز گزاران است.
نماز جماعت سبب خشنودی خداوند است.
نماز جماعت نزول رحمت و برکات الهی است.
نماز جماعت کفاره گناهان است.
نماز جماعت مانع تنگی معاش می شود.
نماز جماعت موجب وحدت در صفوف مسلمین است.
نماز جماعت مانع فشار قبر می شود.
نماز جماعت سبب ورود معمومین به بهشت می شود.
نماز جماعت اعلام موجودیت و حضور در برابر کفار است.
نماز جماعت سبب برائت از آتش دوزخ میشود.
نماز جماعت نجات دهنده از سختیها ودشواریهای قیامت است.
نماز جماعت نور و چراغ نماز گذار در قبر است.
نماز جماعت سبب استجابت دعا میشود.
نماز جماعت نشانه شیعیان است.
نماز جماعت ملاک دوستی مومنان است.
نماز جماعت در ظهر عاشورا با آن مشکلات در مقابل دشمن برپا شد، این برای ما یک درس است.
بیاییم این سنت حسنه را احیا کنیم و از برکات و ثواب آن غافل نشویم. (انشاءالله)
و آنان که اهل مسجد هستند از برکات بسیاری بهره مند می شوند و خداوند پاداشهای زیاد و مختلفی برای آنها مشخص نموده است. از جمله این ثوابها را با هم می خوانیم:
اهل مسجد زیارت کنندگان خدا محسوب می شوند.
اهل مسجد از پارسایانند و مسجد خانه آنهاست.
اهل مسجد چون میهمان خدایند، خداوند آنان را کرم می کند.
اهل مسجد از پشتیبانی خداوند برخوردارند.
اهل مسجد رحمت خدا بر آنان نازل شده، ملائکه برای آنان بال و پر می گشایند.
اهل مسجد علم مفید و جهت دار پیدا می کنند.
اهل مسجد نجیب رین هر خانواده اند و سر گل هر قبیله و فامیل هستند.
اهل مسجد به آسانی با احکام آشنا می شوند.
اهل مسجد مسجد را بازار آخرت می دانند.
اهل مسجد از پل صراط راحت می گذرند و پرچمداران بهشتند.
اهل مسجد مانع از نزول بلا و گرفتاری و عذابند.
اهل مسجد وقتی از مسجد خارج می شوند مسجد دلتنگ آنان می شود.
اهل مسجد فراغ آنان برای مسجد سخت است.
اهل مسجد مورد قبطه از دنیا رفته ان اند.
اهل مسجد نظافت مسجد را مهریه حوریان بهشتی می دانند.
اهل مسجد دوست دارند پاک باشند پس گناه نمیکنند.
اهل مسجد سنگر بانان حریم ولایت و جامعه می باشند.
اهل مسجد زفت و آمد به مسجد را کمتر از جهاد نمی دانند.
اهل مسجد عالمان متقی را پشتوانه خود قرار می دهند.
و اهل مسجد مردمانی هستند پاک و منزه و آسمانی، که آخرتشان را با این کار تضمین می نمایند. بیایید با هم مسجد رفتن را هم امتحان کنیم و به امام خود حضرت علی(ع) که جان خود را در مسجد به خداوند هدیه کرد اقتدا کنیم و این سنت حسنه را ادامه دهیم، که شاید خداوند در آن دنیا به خاطر این کار نیکو ما را از جمله افرادی قرار دهد که کارنامه اعمالشان را به دست راستشان می دهد. (انشاءالله)
|
|
| حقیقت و گستره هر چیز را از درک نحوه هستی آن می توان بدست آورد، بنابراین از آنجا که در شب معراج (و در واقع در برزخ نزولی) چهره ملکوتی نماز برای مقام ختم مرتبت جلوه نمود،[1] و در قبر (در واقع در برزخ صعودی) برای مومن نماز گزار متمثل می شود،[2] بخوبی می توان فهمید که نماز فراتر از وجود اعتباری دنیایی که به صورت ارکان مخصوصه تحقق پیدا می کند، دارای وجود حقیقی و عینیت ملکوتی نیز هست. به دلیل این ویژگی نماز است که برخی از معارف دینی بخوبی در آن تجلی کرده و در واقع گستره هستی نماز تجلیگاه بسیار دیگری از معارف دینی نیز هست که در این جا به نمونه هایی از آن اشاره می شود: 1. نماز نمودار کامل توحید و یگانه پرستی است، زیرا نماز با تسبیح و تنزیه ذات حق تعالی شروع می شود و به آن ختم می گردد. به عنوان مثال، گذشته از تسبیح های توحیدی که در رکوع، سجود، اذان، اقامه، تشهد و رکعت های نماز اداء می شود و نماز گزار با گفتارها و کردارهای توحیدی یگانه پرستی خود را به منصه ظهور می رساند، گفتن تکبیرات متعدد در آغاز و انجام نماز زیباترین شعار توحیدی است که در نماز اداء می شود، زیرا تکبیر گرچه نشانه جمال حق است، ولی جلال الهی نیز در آن نهفته است، چون خود تکبیر عین تنزیه الهی است، بدلیل آن که معنای «الله اکبر» این نیست که خداوند بزرگتر از اشیای دیگر است، بلکه معنایش این است که خداوند بزرگتر از توصیف است. و از آن جا که در اذان و اقامه و تکبیر های متعدد افتتاحی و همچنین در تکبیرهای سه گانه تعقیب نماز خداوند تنزیه می گردد،[3] پس بدین ترتیب معلوم می شود که معارف توحیدی به زیباترین وجه در نماز جلوه کرده است که شاید در کمتر عبادتی بدان گونه تجلی کرده باشد. برخی از بزرگان نکته آموز در این باره می گویند: «در نماز این مرقاة (وسیله) وصول الی الله، پس از هر ستایش تکبیری وارد است، چنانچه در دخول آن تکبیری است، که اشاره به بزرگتر بودن از ستایش است ولو اعظم آن که نماز است. و پس از خروج تکبیر است که بزرگتر بودن او را از توصیف ذات و صفات و افعال می رساند.»[4] 2. معارف زکات که یک عبادت مالی است نیز در نماز نهفته است، زیرا زکات محک محبت است و گذشتن از ملک خود در راه تامین رضای دوست و فنای هستی خود در هستی او در پرداخت زکات متبلور است، این اثر در نماز به صورت دل انگیزی تجلی کرده که اوج آن به هنگام قرائت جمله نورانی «مالک یوم الدین»[5] است.[6] برخی از بزرگان با اشاره به نمود دل انگیز چهره زکات در کسوت نماز، و این که برای صالحان که با براق نماز به معراج وصال راه می یابند و اصل قرآنی:«لِمن المُُلک الیوم، لِله الواحدِ القهار»[7] قبل از گذارندن عقبه کئود مرگ طبیعی و برزخ برای او جلوه می کند چنین تصریح کرده اند: «سر نماز در خرق و پاره کردن همه حجاب های ظلمانی و نوری است و معنای خرق، ندیدن است نه نبودن و خرق نهایی عبارت است از خود را ندیدن، نه نابود شدن، چون نابودی کمال نیست بلکه ندیدن هنر است، سالک که به مقام فناء تام راه یافت، چیزی جز خدا نمی بیند.»[8] بنابراین اگر گفته می شود که زکات به عنوان یکی از احکام و معارف دینی در نماز نیز تجلی کرده است، مراد آن است همان طور که گذشتن از مال و دادن زکات محک محبت است، هستی خود را ندیدن و خویشتن را فانی در هستی مطلق حضرت دوست دیدن کامل ترین زکاتی است که سالک راه و مال آن را در راه دوست می پردازد و این زیباترین و کامل ترین تزکیه است. پس بنابراین اثر زکات نیز در نماز به صورت کامل تر از هر زکاتی در نماز نهفته است. 3. چون همه مفطرات روزه، (چیزهایی که روز را باطل می کند) در نماز حرام است و سبب بطلان نماز نیز می شود، پس نماز اثر و خاصیت روزه را نیز داراست و در واقع احکام و معارف روزه نیز در نماز تجلی کرده است، بخصوص آن که غیر از مفطرات روزه گفتن کلام مخلوق نیز در نماز حرام است.[9] پس نماز تجلی روزه کامل تر است و هر اندازه که نماز کامل تر باشد نمودار روزه ای کامل تر خواهد بود، چون در روزه کامل گذشته از امساک های عمومی، از شهود غیر حق تعالی نیز امساک می شود و نماز گزار باید بکوشد با حضور قلب، خود را در حضور و محضر خدا ببیند و تنها او را با قلب و حقایق ایمانش مشاهده کند، در راستای این نکته است که برخی از اهل معنا گفته اند: (طهارت باطنی از ناپاکی شرک و پلیدیِ رویتِ غیر، در نماز و روزه همچون سایر عبادت ها شرط است و همه نماز گزاران باید تلاش کنند تا خود را با زمزم توحید و نور ایمان و اخلاص از آلودگی دیدن غیر خداوند منزه کنند.)[10] 4. مسئله دیگر تجلی معارف حج در نماز است، زیرا حج که قصد و توجه و سفر به سوی کعبه ظاهری است، در نماز نه تنها حج به مفهوم قصد قبله ظاهر لازم است بلکه توجه به سوی کعبه دل که بیت المعمور در کشور وجود انسانی است نیز تحقیق می یابد، و این زیباترین جلوه معارف حج در نماز است،[11] زیرا در این حج (نماز) قصد جامع و کاملتری با سیر معنوی نماز گزار در دو نشئهی افاقی و انفسی (توجه به قبله ظاهر و باطن) انجام می شود و سالک خانه حضرت دوست با سلوک معنوی خویش کعبه جان را قصد کرده و از آن طریق به وصال جان جانان بار می یابد.[12] برخی از بزرگان نکته آموز با اشاره به مطالبی بلند در این باره چنین تصریح کرده اند: (اتصاف انسان نماز گزار که در واقع سالک خانه دوست است به مقام فناء برای او عیدی بزرگ است و بقائی بعد از فنا برای او عیدی کامل تلقی می شود و نماز این دو عید را در مقام خاصی که عبارت از مقام وحدت حقیقی باشد بجا می آورد)[13] بنابراین نماز کاملترین جلوه گاه حج است. بخصوص آن که نماز یک نحوه حرکت خاصی است آنهم نه در مقوله های عرضی نظیر: کیف، متی، این، و مانند آن بلکه در جوهر نماز گزار، زیرا صحت آن به نیت است و نیت همان انبعاث روح انسان نماز گزار از خلق به سوی حق است.[14] 5. یکی دیگر از معارف دین که در نماز به صورت بسیار دل انگیز جلوه نموده است، جهاد است، زیرا در اینجا تردید نخواهد بود که نماز شورانگیزترین میدان جهاد است، آنهم نه جهاد اصغر بلکه جهاد کبیر و اکبر، بدلیل آن که هرگاه انسانی مومن به نماز بر می خیزد، ابلیس همه ذریه خود را بسیج می کند تا به هر نحو ممکن در نماز او مشکل ایجاد کند، به این جهت نماز گزار برای اداء نماز واقعی باید با تمام جنود ابلیس و نفسانی جهاد کند. برخی از بزرگان اهل معنا در این باره چنین زیبا گفته اند: «راه وصول به این مقام منیع نه تنها به صِرف تحصیل شرایط و آداب و احکام نماز حاصل نمی شود، بلکه با اکتفا به جهاد مستمر با نفس نیز حاصل نخواهد شد، چون جهاد اکبر هم لازم است و هرگز با اکتفاء به جهاد اوسط که نبرد با نفس می باشد میسر نمی شود، و جهاد اکبر همانا نبرد عشق و عقل است که اگر سالک از قید عقل مصطلح برهد و به عقل ناب که همان عشق به عبادت و سپس حصر در معبود است برسد، در جهاد اکبر پیروز شده است.»[15] پس بدین ترتیب معلوم می شود که نماز بزرگترین میدان جهاد و تجلیگاه معارف جهاد نیز هست. 6. احکام و معارف دینی دیگر نیز در نماز نهفته است به عنوان نمونه: پاک بودن و غصبی نبودن لباس و مکان نماز، اقرار به رسالت و امامت در اذان و اقامه و تشهد، اعتراف به معاد و روز واپسین، ذکر و تسبیح و تقدیس، دعا و نیایش، طلب رحمت و مغفرت در قنوت نماز و ده ها آموزه دیگر دینی در نماز وجود دارد که شرح و بیان آن از ظرفیت این مقاله بیرون است و تنها به عنوان حُسن ختام باید به کلام نورانی امیر مؤمنان درباره خاصیت و اثر گناه شویی نماز اشاره شود که فرمود: امر نماز را مراعات کنید، و بر آن محافظت نمایید، و این عبادت بزرگ را فراوان به جای آورید، و با آن به خداوند تقرب جویید، که نماز بر مومنان فریضه ای است دارای وقت مخصوص، مگر پاسخ دوزخیان را نشنیدید که وقتی از آنان پرسیده می شود: چه چیز شما را وارد جهنم کرد؟ می گویند: ما از نماز گزاران نبودیم.[16] نماز گناهان را همچون برگ درختان می ریزد و ریسمان معصیت را از گردن گناهکاران می گشاید آن گونه که مهار از گردن حیوانات باز می شود، رسول خدا نماز را به چشمه آب گرمی تشبیه کرده که بر در خانه انسان است و او شبانه روزی پنج بار خود را در آن می شوید، آیا دیگر هیچ آلودگی در او باقی خواهد ماند؟[17] آنچه اشاره شد تنها جلوه ای از معارف دینی در نماز بود و باید توجه داشت که حقایق و معارف فراوان دیگری نیز در نماز وجود دارد که در این مختصر ، مجال بیش از این نبود. پی نوشت ها: [1] . صدوق، علل شرایع، ج2، ص5، باب1. نشر موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، 1408 ق. |
